วรรคหนึ่งในเรื่อง พระอภัยมณี สุนมรภู่ประพันธ์ว่า เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ก็

เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา  พระอภัยมณี ตอน สุดสาครเข้าเมืองการะเวก ผู้ประพันธ์ สุนทรภู่ บัดเดี๋ยวดังหง่างเหง่งวังเวงแว่ว สะดุ้งแล้วเหลียวแลชะแง้หา เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปจนบนบรรพต เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปยังบรรพต จริงๆแล้วรุ้งที่ท่านโยคีขี่คือรุ้ง ที่เป็นนกอีรุ้งหรือเหยี่ยวรุ้ง แต่จำได้ว่าหน้าปกวรรณคดีป 4 เป็นรูปโยคีอุ้มสุดสาครพร้อม

เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปยังบรรพต จริงๆแล้วรุ้งที่ท่านโยคีขี่คือรุ้ง ที่เป็นนกอีรุ้งหรือเหยี่ยวรุ้ง แต่จำได้ว่าหน้าปกวรรณคดีป 4 เป็นรูปโยคีอุ้มสุดสาครพร้อม พระอภัยมณี ตอน สุดสาครเข้าเมืองการะเวก บัดเดี๋ยวดังหง่างเหง่งวังเวงแว่ว สะดุ้งแล้วเหลียวแลชะแง้หา เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปจนบนบรรพต แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์

เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปจนบรรพต แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คด  เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปจนบนบรรพต เเล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันเเสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาววัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็